Złe wieści

Ostatni niezależni dziennikarze w Rwandzie

Powiedziano nam, że babka Gibsona się obudziła. Przyprowadzono ją do naszego pokoju. Zauważyłem, że mój przyjaciel żyje tu odosobniony jak w więzieniu; cała rodzina dbała o to, by nikt go nie zobaczył.

Ale równocześnie wzrosły moje nadzieje związane z projektem. Z Gibsonem byliśmy mocniejsi. Zrobiłbym wszystko, by mu pomóc. Wiedziałem, że jego rodzina chce, bym jak najszybciej wyjechał; jeśli ktoś miałby się zatrzymać u nich na noc, mieli obowiązek powiadomić o tym władze. Jednak nie chciałem tak szybko opuszczać przyjaciela. Zdecydowałem, że pojadę autobusem, który odjeżdżał nazajutrz wczesnym rankiem. Miałem wiele do zrobienia w Kigali.

Starą kobietę posadzono na krześle. Była już noc, więc domyślałem się, że pewnie niemal w ogóle nas nie widzi. Wpatrywała się w nas badawczo, wyciągając głowę i starając się dojrzeć nasze twarze.

Przez dłuższą chwilę po prostu siedziała; nic nie mówiła, a jej wargi układały się w delikatny uśmiech. Nie wiedziałem, dlaczego się uśmiecha. Pokrywające jej twarz zmarszczki odbijały zabłąkane promienie światła, nadając jej rysom nieco upiorny wyraz.

– Mwiriwe – powiedziała w końcu. – Mwiriwe. Jesteś gościem mojego wnuka.

– Tak, mieszkam w Kigali.

– To wyjątkowy chłopiec.

– Też tak uważam. Jest bardzo utalentowany.

– Nikomu nie ufaj.

– Słucham?

– Mogę opowiedzieć ci pewną historię? – zapytała.

Nie byłem pewien. Ale wydawało się, że ma do powiedzenia coś bardzo wyjątkowego.

– Co to za historia?

– To historia o krowie, zającu i hienie. Lubisz opowieści ludowe?

– Nigdy nie słyszałem żadnej rwandyjskiej opowieści ludowej.

– A więc słuchaj. Byli sobie hiena i zając. Hiena zatrudniła zająca, by ten pilnował jej krowy. Ale pewnego dnia zając zjadł krowę.

Tu przerwała. Czułem, że chce, bym zadał pytanie, a więc zapytałem:

– Dlaczego to zrobił?

– Ponieważ nienawidził swojej władczyni. – Mówiła spokojnie, a ja uświadomiłem sobie, że opowiada mi alegorię.

Skinąłem głową.

– Zając wziął krowie rogi i zatopił w błocie. A potem zaczął wrzeszczeć do hieny: „O pani! Krowa utonęła! Zrób coś!”. Zjawiła się hiena, zobaczyła krowie rogi, pociągnęła za nie i wyjęła je z błota. „O, nie!”, zawołał zając. „Zabiłaś krowę!” Hiena się zawstydziła. Podziękowała zającowi, że ją wezwał, i jako lojalnego strażnika zatrzymała go na posadzie.

Zapadła cisza.